ბულბული მოდის მწუხარებით
1 ბულბული მოდის მწუხარებით, ცრემლის დენითა - ვეჭვობ, მებაღეს დაუტუქსავს ცეცხლმოდებითა: ბულბულო, გადი ამ ბაღიდამ შენის ნებითა, თორემ კრაზანა შენ დაგჩაგრავს ყოვლის გზებითა! 2 წადი, ბულბულო, შენ მებაღეს შეჰფიცე სჯული, კრაზანს ევედრე, მოგიტეოს დანაშაული; ნარგისთან კაცი გააგზავნე: სრულ ჰქნან აღთქმული, მებაღესთანაც დაგეხმაროს ვარდის ენითა. 3 ადექ, ბულბულო, ვარდის სიტყვით მებაღე ნახე - თუ წყრომით იყოს, თავი მოიკალ, კარს დაემარხე; ეგების ბაღში შეგიყვანოს, ნარგიზი ნახე: კოკობი ვარდი არ მიგიღებს თავის ნებითა! 4 სიკვდილო, მოდი, მიიბარე ბულბულის სული! მებაღემ დასწყლა და დაჰკოდა ბულბულის გული! მკვდარი ბესიკი, მოდი, მნახე, ჩამიდგი სული, თუ გინდ მიწასაც მიმაბარე მოყვრის ენითა!
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი