სოლომონ მეფის ეპიტაფია

ადამის ძმითმან მიწა თქმისა სმენამან
მომატყვა ხმაი, ურჩებითა შვებული;
მომსხლა უწყალმან სამოთხით დავითისით
ვაზი, მწდეველი ქრისტე ჩემის და სისხლით.
ვითნე ბრძანება მეუფისა მეფემან.

სოლომონითმან სოლომონ ნორჩ წარმომან
მეფეთ წინ მეთქვთა სვეტმან და ძემან მათმან
აღვსთქვენ და აღვფხვრენ აგარიან-ოსმანნი,
ჩემსა ზე მყოფნი, შენ-ძლით, ღვთისა დედაო!
ვინაი ვარ [მე] მიწა, მოქენე ბრალთა!

ოდეს ვხედვიდი, თვალ ურულოდცა ვგებდი,
განდად მდევნელთა აგარიანთა დევნით;
ვეფხლ-ფრთოვნად ბრძარვით ჭანგმოსილ განფხვრა-სხვლითა;
განძთა მიღებით შევმწირველობდი ძღვენთა.
აწ უტყვი სიტყვით მლოცევთ ძისა შენდობად!