მზე-ჭაბუკ ორბელიანზედ

ათინას აღზრდილს აქებდეთ,
ალვად ანორჩვით ასულსა,
ბნელ ბაიათა ბრკვილობა,
ბრანძვ-ბაბაჭუა, ბასრულსა!
გონჯნი გუგანი გაშვენის
გახრილად გვერდზედ გასულსა!
დახე, დაღრეჯით დამჩაჩულს,
დედლურის დრეგით დასმულსა!

ეშმაკსა ელაციცება,
ეს ედარება ეროდეს;
ვასილისკურად ვაგლახი
ვერას ვამგზავსეთ ვეროდეს!
ზარიფსა ზანანობასა
ზურგი ზევიდგან ზვეროდეს;
ჱერანელთ ჱეკვირვებოდეს,
ჱესეთი ჱესმის, ჱეროდეს!

თბილისად თემობს თხუნელა,
თითები თლილებ თოხია;
იკუნტვის, იუცხოვების,
იტანჯვის, იგოგროხია,
კუჭნი, კერპულად კლაკნილნი,
კიდია კუზი, კოხია,
ლურჯის ლაშებით ლაქლაქებს,
ლოქია, ლოვი ლოხია.

მე მიკვირს, მისმა მამამა
მანკითა მგზავსა მელასა,
ნაკრუსმან ნასკვა ნაბღუნძად:
\"ნასავსო ნუ ნათელასა!\"
ოსმალებრ ოსრავს ოდითგან,
ოსურად ორომელასა;
პირველ პრაწითა პირეღო
პაპუნას პირსა პრტყელასა

ჟამებ ჟიოდეს ჟიობდეს,
ჟინიანობით ჟიობდეს;
რებითა რებდეს, რიობდეს,
რას როვებს რაკრაკ[ი]ობდეს:
სიბოროტითა სიოდეს,
სიე სიმრუდით სტკიოდეს;
ტ...სა ტანჯვითა ტიროდეს,
ტ....ცუნს ტაატიოდეს.

უკუღმართობს, უგლიგარჯობს,
უკანიდგან უცხოდ უში;
ფინთსა, ფსვენსა, ფოლორცასა,
ფან ფალაებს ფიცხად ფუში;
ქედ ქიცვია-ქამულასა
ქაიმისკენ ქონან ქუში;
ღადუაობს, ღაბუაობს
ღადარა[ი] ღამის ღრუში.

ყელ ყვიციანმან, ყარამან,
ყაფლანიანთა ყარამან,
შებღუნძვით შეშფოთებულმან,
შირვანიელთა შარამან,
ჩაგესლილმან, ჩაბანდულმან
ჩიჩვი-ჩაჩახვის ჩარამან,
ცუნცულამან, ცაცუამა,
ცუგრუმელა-ცანცარამან.

ძუნძულაობს, ძაღლუაობს,
ძუმძეხაობს, ძღარბუაობს;
წერწეტაობს, წაწუაობს,
წარბდუნძვილი წარბუაობს;
ჭეჭელაობს, ჭაკუაობს,
ჭირ-ჭმუნვითა ჭაბუაობს;
ხან ხმითაცა ხახუაობს,
ხან ხელურად ხარბუაობს.

ჴრინწიანობს ჴრინკიანობს,
ჴელსა ჴმარობს ჴდლურის ჴაფით;
ჯინობს, ჯირგობს, ჯორჯი-ჯდუნა,
ჯალაფს ჯიქობს ჯორსა ჯაჩვით;
ჰაი რა საძაგელია:
თემი დასდევს უკან დაფით;
ჵი საკიცხველი კაცთაგან,
სადევნელი მუდამ ლაფით!