დაფლეთილი სიზმარი
მომელანდა კალათები, დაორთქლილი ჟოლოთი... არაფერი არ მენახა, ოღონდაც შენ მყოლოდი. თითქოს ბეჭზე მჩხვლეტდა ნარი, ვიწექ მოუსვენარად, ყოვლისფერი დამკარგოდა, ოღონდ, ოღონდ შენ – არა. ძილიც აღარ მომეპარა, რას მიპირებს განგება, რა ქვა ლესავს ნაღველს ჩემსას, სულ რომ არ იჟანგება? ვლოცულობდი, წყალს ლიცლიცას შენი სახე მოქონდა... აღარასდროს დავღონდები, შენ გაცოცხლდი ოღონდაც.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი