დაფლეთილი სიზმარი

მომელანდა კალათები, დაორთქლილი ჟოლოთი...
არაფერი არ მენახა, ოღონდაც შენ მყოლოდი.
თითქოს ბეჭზე მჩხვლეტდა ნარი, ვიწექ მოუსვენარად,
ყოვლისფერი დამკარგოდა, ოღონდ, ოღონდ შენ – არა.
ძილიც აღარ მომეპარა, რას მიპირებს განგება,
რა ქვა ლესავს ნაღველს ჩემსას, სულ რომ არ იჟანგება?
ვლოცულობდი, წყალს ლიცლიცას შენი სახე მოქონდა...
აღარასდროს დავღონდები, შენ გაცოცხლდი ოღონდაც.