ოღონდ

სადმე დავითი დამანახა –
უღვთოდ ნატანჯი მამაჩემი,
ტყვიას აევსოს, დამდნარს, ხახა
თუ რამ ვინატრო დანარჩენი.
სამარედ ჩემდა – დღისით, მზისით –
ჩემივე ხელით გავთხრი სოროს,
ოღონდ შემეხოს შუბლი მისი,
გულში ჩამიკრას, მეამბოროს.