სალამი გაზაფხულს!

მზექალო, ზამთარი ვათრიე კბილითა,
ღრეობით გავლიე დღენი;
თვეობით მშიოდა ეგ შენი ტკბილი ხმა,
მშიოდა ღიმილი შენი…
სასმელში ვეძებდი წამების წამალსა,
კალამი მივუგდე ჟანგსა
და შენგან შერისხვის თალხიან სამანსა
განწირვით ვალეწდი ჩანგსა…
მაგრამ არ დაიმსხვრა ეს ჩანგი ტიალი, –
კვლავ შენზე სიმღერას ცდილობს;
კალამსაც სწადია შენდამი ტრფიალი
ოდებით ადიდოს, ტკბილო!
სალამი გაზაფხულს!
სიმღერას სალამი!
კვლავ შმაგი მიჯნური მერქვას!
აწყდნენ და ამღერდნენ ჩანგი და კალამი,
რომ ხოტბა შეასხან მზექალს!