მთებს ისევ მკერდზე აყრია ..

მათი ძახილის ექონი,
ვეღარსად ნახავ მაყრიონს,
აღარც დევების ფეხონი,
ბალახში იმალებიან
ბილიკნი საცალფეხონი.
ნეტავ ასე რად დავემხეთ,
სად გაგვიფრინდა ქედანი,
აღარსად მოყმე და ვეფხი,
აღარსად მათნი დედანი,
უწევს ღირსებით მორთული
არხოტს არხოტის ცხედარი,
ასა კი ყეფით გართული
მირბის, მიხტის და მხნედ არი.
ქვითკირის კუთხზე ჭოტი ზის,
ქედზე ზის ნისლი – მხედარი.