მე მწყემსი ვიყავ ..

მე მწყემსი ვიყავ
შორ მთებში
ვუდექი სოფლის ნახირსა;
ჩემი მგოსნობის მორბედი-
მზექალი ბედმა მაღირსა.
მაგრამ გრიგალმა დამქროლა:
მიჯნური ღილღოს დამიწდა…
კენტობის ქუსლმა დამქროლა,
სამწყსოც პირწმინდად გამიწყდა.
ახლა ერთი ხბოც არა მყავს,
მგოსნობის მადლიც წამერთვა.
ვუყეფ არყოფნის ალაყაფს:
შამიშვი,
მართე ღამეთა!