ჯილდო

ცოცხალს მე გითხარ საკუთვნო ხოტბა,
მკვდარსაც მე გტირი ყველაზე მწარედ;
განა გაყვედრი
და მაინც რომ ვთქვა: -
მეც ხომ მეკუთვნის მომიზღო მცირედ?
ერთხელ ღიმილით მაინც მომხედე
(მზერა ჩაგიქრა? - ეს განა მჯერა!)
მე უსაშველო ურვის თალხს მომხდის,
მზექალო, შენი კეთილი მზერა!...