მიძღვნა მდინარე ასასადმი

სათავეს ჩემსავ არხოტში იღებ, – 
იქ ასეც გქვია: – არხოტის წყალი;
მერე დაურღვევ ღილღოს და ღილღველთ
მიჯნას
და წვერსაც მათსავით ჟღალი
ინით იღებავ, –
შარიათს მისდევ,
შენ – ქართველ – ხევსურს
ღილღველ–თათრები
მიგავიწყებენ დალანდულ ქრისტეს
და დღისით მაჰმადს დაენათლები.
დაბადებული არხოტს არაგვად
სახელსაც იცვლი ღილღურ გაგებით...
ასავ, არაგვი, ვიცი, არა ხარ,
მაგრამ მე მაინც მეარაგვები.