ნათელი და მშვიდი იყო ცხრაას შვიდი. აქეთ თეთრი ღამე, იქით ლურჯი ხიდი. ეხლაც მახსოვს განა თეთრი ზვირთის ნანა, თეთრად თვლემდენ მთები, თეთრად სდუმდა ყანა.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2025
0 კომენტარი