არმიელი ვარ

მოხუცი პაპა
ბავშვებს რომ მკლავებს გვისინჯავდა
და შემდეგ დინჯად
ეტყოდა ახლო მდგომარ მეგობარს:
„დახედე ამ მკლავებს,
ვერ გასწევდა კახაბერობას?“
და ახლა ვფიქრობ:
მაგრამ რა უშავს,
ჯარისკაცობას ვინ ეტყვის უარს?
ვარ არმიელი, იმგვარი მუშა,
რომელიც წვრილმანს გვერდს ვერ აუარს.
როგორ არ ვიცით ეხლა გარჩევა,
დიდი საქმეა აქ თუ პატარა,
ის უნდა გაქრეს, ეს გადარჩება,
ეს გამომაჩენს და ის კი არა!
არმიელი ვარ. კლასთან პირობა:
მოძმესთან ძმობა, მტერთან მტერობა.
აი, რა არის ჩემი გმირობა
და ჩემი დიდი კახაბერობა!