აწმყოს დიდება დიდი!

ჩემო ლექსებო, მარად
გქონდეთ მსუბუქი ფრთები...
აყვავებული მდელო,
გასაოცარი მთები!
რუსთაველი და მშვიდი?
დამშვიდება და ვაჟა?
აწმყოს დიდება დიდი
და დღეს მომავალს ვაშა!

ჩვენი სტალინის მარად
ძლევამოსილი დროშით
წინ, ახალ-ახალ ნათელ
გამარჯვებისკენ, მხარევ!
განადგურებულს ძველი
ყინვით, სუსხით და თოშით -
აწ მარგალიტად გთვლიან,
სხვა ქვებში რომ ვერ გარევ!

გალაკტიონი ხედავს,
რა სასწაულებს ახდენს
ის გამარჯვება, რითაც
სუნთქავს მშობელი ერი,
იმ უბოლოოდ მედგარ
და საიმედო საყრდენს -
წინსვლას, რომელსაც ვერ სძლევს
ვერავითარი მტერი!