გამხიარულდი, ბუხარო!

თოვლი და ქარის ფაფარი,
გაფითრებული მთა-ბარი.
ქოხმახი მიუსაფარი,
უსახურავო, უკარო.
ისიც გადასწვეს ცხრაასშვიდს
(აბობოქრებულს, განა მშვიდს,
შენღა იხდიდი პანაშვიდს,
თავმონგრეულო ბუხარო!)
ის გაჰქრა! იმ სამწუხარო
გზისკენ ვერ გადაუხარო,
გამხიარულდი, ბუხარო,
ბუხარო თვალებგიზგიზა.
ოც წელს (ყოველ წელს) თრთის გული:
მოზღვავდა ბავშვთა კრებული
და თავის გახარებული
სიცოცხლით გადიკისკისა.