გვადალკვივირი

რომ გაჰქრა სხივის
ალერსი ძვირი, -
შფოთავს და ჩივის
გვადალკვივირი:
„რად მინდა ვაზის
ნაზი ოცნება,
ან სილამაზის
გაჯადოსნება,
ანდა ჩრდილები
მძიმე მტევნების,
ან ყვავილები
ძველ ხეივნების,
ზვირთების სუნი,
მეთევზის მღერა,
ფუტკრის ზუზუნი,
ნიავის ბგერა,
ლაჟვარდი ელვით
მშუქარე ტბები,
ზურმუხტის ველით? -
ვერა, ვერ ვტკბები!
მე მფარავს ნისლის
შავბნელი სვეტი.
ჩემს ზვირთებს სისხლის
დაეცა წვეთი.
მას შემდეგ მეტი
არ მეფერების
თუნდ ერთი წვეთი
ბედნიერების!“
ხშირი ზეფირი
სტირის, ვით სირი,
ჩივის და ოხრავს
გვადალკვივირი.