მივდიოდით ალაზნის ველად
დაფიქრებული მივდიოდი ალაზნის ველად და აი, თვალწინ გადიშალა ლურჯი იორი: მიეშურება ველთა შორის გაწოლილ გველად - უფრო დიადი არ მინახავს რამ მაგიერი; მაგრამ შვენებათ ციურთათვის მე არ მეცალა, ვეშურებოდი თელავისკენ, რომ გაძარცული ციხე-კოშკიდან საბურავი გადამეცალა და ნანგრევებში დამენახა ჩვენი წარსული. ვხეტიალობდი მთელი ღამე განწირულებით, ჩუქურთმა თითქო სიძველეთა იყო ხუნდები. შორით მოსჩანდა დაღესტანი ნისლის ქულებით, სამი დღის შემდეგ ისევ ტფილისს დავუბრუნდები.