ობელისკი

ობელისკს, თეთრი მხრიდან მოტანილს,
ჩვენ შევცქეროდით ძახილით: დაგმეთ
ეჩვენებოდათ ქვის თლილი ტანი
ყველასთვის უცხო და ბნელ ქარაგმად.

წყალი შავია, როგორც მელანი,
შავ წყალზე ყალყზე შედგა მერანი
და სასაფლაოს მხრიდან ძერა
თავს დასტრიალებს, ვით ბედისწერა.