ორი მილიარდი

შენ კი, ორი მილიარდი
კაცით სავსე მიწავ -
ზოგან გავსებს ია-ვარდი,
ზოგან ჭინჭარს იცავ.

ბორგავს შენი მძლავრი ზვავი
ეს სივრცე და განი -
მოყვითალო, თეთრი, შავი
და წითელი კანი.

მოიშორო, დროა, დარდი,
ათას მზეს ნუ ფიცავ.
აღსდეგ, ორი მილიარდი
კაცით სავსე მიწავ!