შუაღამისას

შუაღამისას ჩემს სარეცელთან
რაღაც უცნობი მესმის ვედრება,
თვალთგან ჩვენებას ცრემლები სცვივა,
განთიადისას კი მიდის, ჰქრება.

და მწუხარე ჟამს მარტოობისას
სული არ მშვიდობს, გული არ სცხრება,
თვალწინ იშლება მთელი წარსული
უბედურება, ბედნიერება.

გავაღებ სარკმელს, დაბერავს ქარი,
ნაზი პეპელა შემოფრინდება.
შუქი ეცემა კედლებს, სარკეებს.
გათენდა. სულში კი არ თენდება.