ხევსური კაცის ჩივილი

რაა ჩვენი ცხოვრება,-
ქანჩახებს ვართ მიკრულნი,
ბალახის მათხოვრებადა
თოვლ-წვიმასთან მისულნი.
ვუმზერთ,-არწივებს, ბორეებს,
მთებს-ზეცაში აზვაულს,
ჩამონგრეულ ყორეებს,
კოშკებს-კედლებდაბზარულს.
ყივილს წისქვილებისას,
ჭერ-კერათა სისველეს,
სიჩუმის ცრემლებითა
სავსე სიცარიელეს.
ღრუბლებს-ცაცხვის ნათალას,
ზვავ-მეწყერთა მოდენას,
ცას-წვეთივით პატარას,
ქერის მარცვლის ოდენას.