შენ ჩემი სილამაზის სალონი ხარ
შენ ჩემი სილამაზის სალონი ხარ, მოვდივარ შორიდან და -ჩაიზე. როცა აივანზე გამოდიხარ, კვდება საოცნებო პარიზი. და მერე- უფრო მიამდება თბილისის ქუჩებში ქაოსურ ნაბიჯით სიარული...ვიბადები შენი ფერებით და სამოსით. შენი დარდიანი სახე მიყვარს, შენი მზის ამოსვლა-ღიმილი. შენი მოხატული სახლი მიყვარს. ორი გიშრისფერი ღილივით თვალი მოფახულე...ამოდიხარ აღმოსავლეთიდან მზესავით. შენ ჩემი სილამაზის სალონი ხარ, მე შენი სიყვარულის მლექსავი.
წყარო: urakparaki.com
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი