მიი..

მიმი,მგონი გავჩერდი,
ახლა ისე დუნე ვარ,
ალბათ შენც შეამჩნევდი,
რომ ეს მთელი დუნია
უკვე ჩემი მგონია...
რა დროს ლექსის წერაა.
წარსულს მელანქოლია
ვაჩუქე და წერა ვარ
ყველა შენი ღიმილის,
ყველა შენი მოქუფვრის.
დავერიე გვირილებს
და ზამთარში მოვკრიფე,
ადრე გაზაფხულამდე
გვირგვინად რომ დაგიწნა.
მარტი მიყვარს უავდრო
დაა...
ისეთ ლერქსებს დაგიწერ,
რომ ერთხელაც მიწამო,
მერე გწამდე ბოლომდე.
მიმი, შენ თავს ვფიცავარ,
თავი გავიპოეტე:
და ამ უსუსურ ლექსებს,
მინდა,შენში ვნერგავდე,
მე შენ გემგვანებოდე,
შენ, უბრალოდ, მე მგავდე.

წყარო: urakparaki.com