ცასიქითელი თოლია ჯონათანის ვერ(ლექს)ლიბრი

ახლა ძილმკვდარი მთვარე რომ ჩაქრეს,
ღამეს ალბათ სახელს შევუცვლი,
ფიქრები ქარებმა მომტაცეს…
ფიქრისთვის მე ვეღარ მოვიცლი –

ახლა თუ გამაფრენს თოლია,
ზეცისას ჩამოვწყვეტ საყურეს,
მთვარესაც თვალები ჰქონია,
მშორდება და ბრაზით დამყურებს.

”ან ღმერთს გიწოდებენ, ან კიდევ სატანას”
უნდა შეეგუო, ვით ჭირისუფალი.
მრავალი სიყალბის მოგიწევს ატანა…
მაგრამ მთავარია,
ხარ თავისუფალი.

მაშ, თავისუფლება, ჯონათან,
სიმართლეს ზეცაზე გავაფენ,
სამყაროს ამ ღამით მოვნათლავ,
სამყაროს შენს სახელს დავარქმევ.

”მაშ, არავითარი საზღვარი ჯონათან…”
(არც ლექსში).

მე ფრთებით გავივლი ჰაერში,
მივფრინავ, მივყვები მარათონს,
სამყოფლის მზე მიდგას თვალებში.

ახლა,
ძილმომკვდარი მთვარე რომ დაბნელდეს,
სამყოფელს შენს სახელს დავარქმევ,
ჯონათან.