ის ქვეყანა ხომ სხვაგანაა..

ის ქვეყანა ხომ სხვაგანაა, თანაც შენშია
და ამიტომაც სათუოა შენი აქ ყოფნა,
მხარი გეცვალა, წინათაც ხომ
ბევრჯერ შეგშლია,
ვერ გაგიგია, ამ სოფელში ვინ შეგაყოვნა.

რომ არ შეგნიშნონ, წასულებთან ისე საუბრობ,
რაც ამოაღწევს მივიწყებულ ხსოვნის ჭუპრიდან _
პეპლის ჩრდილივით მსუბუქია სიტყვა და უფრო
უნებლიეა, ბაგეებს რომ ამოუფრინდა.

აღარც კი იცი, კარს რომ აღებ, ვისთან მიხვედი,
შენ განერიდე მოთამაშე დროს და ამინდებს
და შეეზარდე ბედისწერას _ შენი წილხვედრი
თაფლის სანთელი მგონი უკვე სადღაც აგინთეს.

გამოანათებს ზოგჯერ ფიქრი, როგორც ფოსფორი _
გაურკვეველი დროისა და ფიქრის ნაზავი,
შენი ტუჩები გაბუტული და წენგოსფერი
და ხმა, ოთახში შემოპარულ ჭრიჭინასავით.