წუთები, ჩვენით რომ ივსება…

“ჩვენც დავნებდეთ სიყვარულს”…
ვერგილიუსი
ვსვამ შენს თვალებს,
ხმასაც,
ფრენის წუთს რომ იხანგრძლივებ წამღერებისას…
სიყვარული კი ეახლება თავის ვიწროებს
და ყოველ ჯერზე ახალია..
პოულობს სხივი ჭუჭრუტანას…
მგონი მზეც კი ვერ შეედრება იმ წუთს,
ჩვენით რომ ივსება,
და ძარღვებში სიმღერით დადის.
… და ყოველ ჯერზე ახალია…