საფეხური

/ოქტომბრის ეპისტოლე/

..რაც მახსოვს, ისიც დასავიწყებლად

ღამის მტევნები -
ხელისგული გრძნობდა სისავსეს...

რაც შენ წახვედი, სიტყვები გაქრნენ,
ჩემს სათქმელს შორისდებული ჰყოფნის
და ბოლთას ვცემ მეს და მეს შორის.

ახლაც გული ამიჩუყდა,
მაგრამ უცრემლოდ;
ცრემლს სიტყვა იწოვს და აკრისტალებს
იმ დღისთვის, ჟამი რომ დაუდგება.

ის მიყურებს
ალმაცერ სხივით,
მე ხომ ყველაფერს ვიმახსოვრებ დასავიწყებლად.

თვითონ მე ვარ ის საფეხური,
რომელიც უნდა გამოვტოვო
რომ საკუთარ სისუსტეს გავცდე...