დრო აღარ გვრჩება ..


დრო აღარ გვრჩება…
აღარ… თანაზიარებისთვის.
ეს იგივეა, რომ ყვავილი
ვერ პოულობდეს გასაშლელ ადგილს
და გაშლამდე იწყებდეს ჭკნობას.
 
მე რაღა დამრჩა,
გარდა შენი სიყვარულისა?!
მარტის უდაბნოს
გაზაფხულის ცები მორწყავენ,
შენ ხომ ყოველთვის და ყველგან მელი,
სულ უმიზეზო და გულმოწყალე.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი