0 917

გახსენება


როცა სოფელში ისევ შებინდდა
და ირგვლივ დადგა სიმშვიდე სრული,
ქარს ამოჰქონდა თონეებიდან
ახლადჩაკრული შოთების სუნი.
მთვარემ ორღობე უხმოდ დატოვა,
დღე მიილია ფოთლების ცვენით...
შენ მომაგონდი მაშინ რატომღაც
და თვალთა უპე ამევსო ცრემლით.
კომენტარები (0)