ჩემო შეუდარებელო გიტა! (წერილის გამო)

ჟენევა
შაბათი

ჩემო შეუდარებელო გიტა!

დღეს შენს წერილს ველოდებოდი. არ მოვიდა. ალბათ ზეგ მოვა. ალბათ. ”როგორც კი შვძლებ შეკვეთის 

დამთავრებას (…), ჩამოვალ. ალბათ ხუთ კვირაში…” (19 მაისს). ვითვლი დღეებს.

შენს ნატვრაში ვიწვი და: დავიწვი. დარწმუნებული ვარ გრძნობ ამას. რა უნდა მოგწერო კიდევ? ჩემში 

დღეს სიცარიელე ბატონობს. შენ კი მანდ ხარ: და: ღმერთს მადლობას ვწირავ ამისათვის. უფრო მეტიც: 

მადლობა მას, რომ შენ საერთოდ არსებობ!

გეხვევი მაგრად და ვლოცულობ შენთვის და გლოცავ, გლოცავ!

ჩაი ჩამომივიდა, გმადლობ!