პაოლო იაშვილი - ''გრიგოლ რობაქიძეს''


საქართველოში გადავაშენოთ სონეტის მოდგმა…
ჩვენ გავაკეთეთ ის მშობლიურ სიტყვის მუცელში…
იშვა… და ახლა გავასვენოთ თეთრი კუბოთი
და ღვდლებათ იყვნენ მალარმე და ხოზე-მარია.
მომართვა ჩემი, კარდინალო ჩვენი ორდენის
იქნება მძიმე:
შენი შუბლი უფრო მძიმეა
ყველა ლექსებზე, რაც მე და შენ დაგვიწერია.
გამტყდარი ლექსით.
ქება შენ.
ნიცშე, დანტე. ბოდლერის ღმუილი
ყველა მხეცების ხმით თქმული
ლოცვა დიდების:
შენი გვამის მიღებისათვის.
თბილისი იღუპება, როცა შენ გინდა,
მიწის ძვრა არის მისი ბრალი
რომ შენი ლექსი უკანასკნელი
შეძრაა ტვინის – მატერიის მიწაზე დიდის.
ხარ მარმარილო და კენტავრი.
ცილინდრი ძვირად უფრო ხშირად
საწყალო ცქერით.
როდესაც ეძებ ახალ ლექსს
და შენს ბავშს ალკას:
ჩვენის ტირილით გასვენებულს:
უწმინდესს გრიგოლს.
უნეტარესს გრიგოლს.
უსაყვარლესს გრიგოლს.
უსმენთ სინდისით, სიმკაცრით მდიდარს.
მე გეკითხები: ვართ მართლები?
გვიპასუხებ: ჩვენი სიტყვა პირველია
მას შემდეგ, რაც ქრისტიანობამ მოვალეობათ
ადამიანს გაუხადა, რომ პოეტს დაემორჩილოს,
რომელსაც გული აქვს ღმერთის და ცქერა
ყველა ვარსკვლავების.
მე ვხედავ მენადებს: ისინი თბილისს
შემოესივნენ ყველა ქუჩები სავსეა მათი.
სიცხეა დიდი: ელიან შენს გამოსვლას.
სიხარულით: სტირიან ქუჩებში მენადები.
დაგინახეს და გიჟდებიან მენადები:
იჩოქებენ: ცახცახებენ: იზმორებიან.
შენ მოესწარი:
დღესასწაული შენ მოგიწყო
ჩვენმა ორდენმა.
შენ გვიპასუხე დირიჟორმა: ქალდეაში.
იყო დღე დიდი:
ქალაქი სრულიად, უხალისო, უმოძრაო
და გადამწვარი, მზით გადამწვარი.
ცას ასტუმრე ფარშევანგები
მთავარ მოედანზე ბალაგანი გამართე.
დიასახლისათ მოიყვანე ბალაგანის – ოფელია
ბალდახინით მოასვენე ყველა ლექსები:
ჩვენი შვილები უბიწონი და უქორწილო.
პირველ დარაჯათ დღესასწაულის
დანიშნე ვაჟი – სარაცინი.
ოქროს ტრირემით ქალაქს მოადგა
კაპიტანი და მოიყვანა სანტა მარია.
და ერთად ერთი მათხოვარი მეოცნებე
იყო ნაპირზე. ოქროთი და ვერცხლით
დატვირთული. ჩვენგან: ერთად ერთი
გახარებული მათხოვარი.
და ფრაკში ფავნი იყო ჩვენი მოსამსახურე:
ფარშევანგებმა გზა გაუხსნეს ციდან
მოსულ მტრედს: ეს არის ალკა.
დაისში მან იცეკვა ბალაგანის წინ
ჩვენ ტაშს ვუკრავდით და ვიყავით
გახარებული რომ უდიდეს დღესასწაულზე
არ დაგვივიწყა ჩვენ ალკას სულმა.
შემდეგ იტირე:
და ვიმღერეთ დასამშვიდები ყველამ
ერთად ლოცვა:
გრიგოლს უწმინდესს.
გრიგოლს უნეტარესს,
უსაყვარლესს გრიგოლს.

გაზ. `ბარრიკადი~, # 4

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი