ქართველ ხელოსანს

სალამი სონეტი

შენს წინ იშლება საქართველოს ჭალათა თასი:
შიგ აკვეთილი ბედისწერის მძიმე კვალები,
და იღვიძებენ შენში ძველთა შმაგი ხელები,
მაგრამ განელებს სილამაზით სიტყვა შოთასი…

შენ გესხურება ხელოვნების ტალღა ათასი,
გარს გეხვევიან ზურმუხტოვან ტყეთა ალბი
ენთები ტრფობით ალესილი, თან იალები.
და მხრებს გიმშვენებს მოსასხამად ცეცხლის ატლასი.

ფიქრმორეული ამართულხარ კლდის ნაპირებზე,
ლოდინით ჰკვეთავ, ავარვარებ ყოველ ალიონს.
და როს ნილლებში აიჭრება ტურფა პირიმზე,

ჟინით დამწვარი გადასძახებ მუქარას რიონს;
ხედავ, იქ შორით მოელვარებს თეთრი მხედარი,
ის დაჭრილია. მაგარმ მაგრამ გმირი მაინც მხნედ არის.