როცა უბრალოდ მარტო ხარ ..


როცა უბრალოდ მარტო ხარ და დგას ზურგშექცევით
ყველა, ვისაც შენ უყვარხარ და გიყვარს ასევე,
როცა ერთადერთ სინამდვილეს ებღაუჭები
და არქმევ მთავარს და მის გამო ვეღარ გასევენ
სუიციდის და მწუხარების მღვრიე აგენტებს
და გიჟებივით გეძლევიან სულის წიაღში,
რომ გააშიშვლონ სული მართი სვლების მაკეტით,
მარტო დაგტოვენ არჩეული გზების წინაშე.
შენ მარტო ხარ და არ ხარ მარტო, შენს წინ რადგანაც
ის დგას, ვინც იღებს სურათივით მთელს შენს მომავალს
და იმ ყველაფერს ებრძვის, რამაც ასე დაგღალა,
ანგრევს იმ კედელს, მარტოობის ჟამს, რომ მოგავლეს.
0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი