ალავერდობა

გაუხედნავი კვიცი გავხედნე,
მე კი ვერავინ ვეღარ გამხედნა,
როცა ირინკას მკერდში ჩავხედე,
ჩემი თვირთვილა მაშინ გახელდა.
თუშთა ღრეობას მოვტაცე ცხენი,
ვერ ვაკავებდი შლეგფეხებიანს,
ჩემი სიცოცხლე არ იყო გრძელი,
მაგრამ სიკვდილი არ შეხებია.
ლუდსა სვამდნენ და ორნახად არაყს,
შემდეგ კი სისხლი მოსწყურდათ კაცებს,
ხელი აუსვეს ხანჯლების ვარაყს,
მარცხენა ცხენთა აღვირებს სტაცეს.
თითქოს ნახმლევი მკერდზე მატყვია,
მზეზე ტიტველი ბრწყინავს ხანჯალი,
თითქოს გადმოსკდა გულ-მკერდს ნატყვიარს
სისხლი აქამდე დაუხარჯავი...
უცებ ვიგრძენი წამის ცვლილება,
კვლავ მომენატრა მოკლული რაში,
ისევ გავხიე ჩემი ჭრილობა
და გუმბათიდან გადავხტი ზღვაში.
ზღვა ოცნებობდა მოთენთილ მზეზე
და ასკდებოდა ჯებირებს ხველით,
ჩემი ცხოვრების პატარა ლექსზე
ზღვამ მოაწერა წყლიანი ხელი.