დონ კიხოტები

ცა უმზეობამ დაასნეულა
და ცისარტყელებს უხმობს ვედრებით,
დღეს თითქოს ყველა ხე წაქცეულა
და მისაყრდნობად დამრჩა კედლები...
უმზეობაში მზე თუ ჩავთესე,
მე მას ღრუბლიან მკერდში ჩავიდებ,
და დავუძახებ როსინანტებზე
კვლავ ამხედრებულ გამხდარ რაინდებს,
ვეტყვი, დაშნები რატომ ჩააგეთ,
არ შეუშინდეთ დღეს ქარ-წვიმიანს,
თქვენ წისქვილებთან ბრძოლა წააგეთ,
თქვენი სახელით მე დამცინიან.
დე, სევდიანი ლამანჩელები
კვლავ წარსულიდან გახდნენ საჩვენო,
რომ ყველა დროში შენაჩვენები
ჩვენმა თაობამ არ შეაჩვენოს.
სიმართლის გზები ეკლით გებული,
ხან ლხენით ვთელოთ, ხან კი გოდებით,
როსინანტებზე ამხედრებული,
ოღონდ ვიდოდნენ დონ-კიხოტები.

წყარო: litklubi.ge