მოუსვლელშიც რომ დავიმალოთ ..

მოუსვლელშიც რომ დავიმალოთ,
როგორც ცვრის წვეთებს
ყოველ დილით აქ გვეღვიძება –
ვარდებივით აფუებულ ჩვენს საწოლებში.
და დილიდანვე თუ არ ვსდიეთ, ვერ მოვიხელთებთ –
ყველა ნივთი სადღაც გაგვირბის.
მტვერიც მათ დასდევს – დაეფინოს.
სიძველეც დასდევს –
დაადინჯოს, დაამდუმაროს.
და ნარბენი ნივთებიც
ბოლოს
იეროგლიფებივით გვიყრია ოთახებში.
ვერ წავიკითხავ ასეთ სახლს.
გადაშალეთო თქვენ-თქვენი ამბები
შემდეგ გვერდზე.
აღარა მაქვს შემდეგი გვერდი.
კანის ფორები თონეებია.
ჩაყუდებულან მათში ჩვენი საწყალი შვილები
იქიდან ასეთი დაბრაწული ტყუილების ამოსაყრელად,
რომ ვითომ თქვენთან ვარ,
ვითომ დარდი მაქვს.
საღამოს ნისლს კი საშრობივით ამოაქვს
ზედმეტი ამბები დღეებიდან.
ნახე, რა წესრიგში მაქვს ყველაფერი.