მისაღები ოთახის ღმერთო ..

მისაღები ოთახის ღმერთო,
შენს ქვემოთ
ხან მაგიდაა გაშლილი სტუმრებისთვის,
ხან – ახდილი კუბოებიდან
მკვდრები ამოგცქერიან.
სტუმრებისა და მკვდრების ოთახის ღმერთო,
შენი ბროლის სასახლე
ჩემი ოთახის ჭერზე კიდია
ერთი უწვრილესი გამტარით
და ზიხარ შიგ უხმოდ.
რა მოხდებოდა, იქამდე გადაგემალე
მაგ ბროლის ბურთში,
ვიდრე გაიგებდნენ, რომ ვარსებობდი,
ვიდრე მუცელში ჩავჯდებოდი.
ჩამოვხედავდი ზემოდან
უჩემო დედას და მამას –
ჯერ სუფრასთან და მერე კუბოებში –
მათ სასახლეებში,
სადაც მკვდარი სახეები
თავიანთივე თმების უძრავ ჰამაკებში
ექნებოდათ ჩაქვავებული -
ისე, უჩემოდაც დაღლილებს.