ალბათ სამშობლო ..

აქ ნუგეში მუდამ ასეთია_
ჯერ ფარგლის წვერით ჩაგესობა
და მერე შემოხაზავს წრეს.
აქ სიცილის ოთახშია შეგდებული რაღაც საიდუმლო
და ისევ სარკეები ბრეცენ და ამასხარავებენ სათქმელს…
აქ ზოგჯერ თავისით იხრება მიწა, უნიჩბებოდ.
და ფრთხილად თავისით ირგვებიან ხეები.
აქ ჰაერის ყველა მოლეკულაც რომ
კარებივით სათითაოდ გამომიჯახუნონ,
რჩება დუმილი, რომელივ წმინდანია და მაცოცხლებს.