ჩემს დას მზექალას

საბარო გზაზე ჩაივლიან მეარაყენი,
ბუზიკას ჭყვიტინს ხმას აუბამს ფანდურის ჩქამი
შეაკრთობს ჭალებს ულაყების ნაბიჯი ჩქარი,
ბიძა–შინშებს რო ქმერულთაკე მორცხვად გაჰყვბი.

შაღმღერნებენ და შეიძვრიან ჭერხოს ყორენი,
ქორწილ იწნებისისეთი,რომ იცოდნენ ძველად;
გულს არ შეიკლო ან არავის შეხედო ცერად,
თან თავმომწონე სამი ძმა რომ არ გეყოლებით..

ნეფიონთ ტაბლას დაამშვენებს სანთლების ჯარი,
დაგეწერებათ შენ და ნეფეს ორივეს ჯვარი..

ბევრი დაგლოცავ ალალ გულით, ბევრი არამით,
დათვრებიან და იშუღლებენ შენი მაყრები,
 აღარ ექნება შენი დარდი მალე არავის
და ცხოვრების გზას დაო ჩემო მარტო გაჰყვები..

წყარო: litklubi.ge