ისე გაველება იცის სიკვდილმა ..
ისე გაველება იცის სიკვდილმა, გაორგულება... გადაუყარე ტკივილები საკენკივით, მიუგდე საკუთარი ხორცი, შენი სისხლით სავსე ჯამი დაუდგი რძესავით. თუ გინდ ძვლები ამოიტეხე და იტყუე შორიდან- მოდი, სიკვდილო, მოდი, მოდი, სულ არ მოგშივდი?!. ერთს არ მოგხედავს, ისე იცის ზოგჯერ მანაც გატყიურება, ბებერ ძაღლივით საკუთარ თავს დაედევნება და შენ თითქოს არც კი არსებობ - გადაგივიწყებს. ნეტაი ერთი, მისი გასავლელია მისი სიკვდილი- გაიფიქრებ. თითი ვისაც გაეჭრა, იმას ეწვოდეს, შენ მხოლოდ ბინტი მიურბენინე- მისი შესახვევია მისი თითი, შენ ათივე გილაგია საღად ჯიბეში და შეგიძლია მხოლოდ უყურო. არც სიკვდილი გაგრძელდება დაუსრულებლად- დააკვირდები. მიხვალ. ნიკაპს მიტკლით აუხვევ. სხვა არაფერი.
წყარო: urakparaki.com
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი