ისე გაველება იცის სიკვდილმა ..


ისე გაველება იცის სიკვდილმა,
გაორგულება...
გადაუყარე ტკივილები საკენკივით,
მიუგდე საკუთარი ხორცი,
შენი სისხლით სავსე ჯამი დაუდგი რძესავით.
თუ გინდ ძვლები ამოიტეხე
და იტყუე შორიდან-
მოდი, სიკვდილო, მოდი, მოდი,
სულ არ მოგშივდი?!.
ერთს არ მოგხედავს,
ისე იცის ზოგჯერ მანაც გატყიურება,
ბებერ ძაღლივით საკუთარ თავს დაედევნება
და შენ თითქოს არც კი არსებობ -
გადაგივიწყებს.

ნეტაი ერთი,
მისი გასავლელია მისი სიკვდილი-
გაიფიქრებ.
თითი ვისაც გაეჭრა, იმას ეწვოდეს,
შენ მხოლოდ ბინტი მიურბენინე-
მისი შესახვევია მისი თითი,
შენ ათივე გილაგია საღად ჯიბეში
და შეგიძლია მხოლოდ უყურო.
არც სიკვდილი გაგრძელდება დაუსრულებლად-
დააკვირდები.
მიხვალ.
ნიკაპს მიტკლით აუხვევ.
სხვა არაფერი.

წყარო: urakparaki.com

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი