მუნჯი

მე შემიძლია სულაც გავჩუმდე.
ჩავიგუბო პირი მკვდარივით.
ავიღო კოვზით შავი მიწა და
შაქარივით მოვიყარო გამშრალ ენაზე.
შავი ფერი აქვს ყველა დუმილს.
ლოდის სიმძიმე
და ზამთრის გემო.

მე შემიძლია იმდენ ხანს ვდუმდე,-

მიწამ ყლორტები გამოიღოს,
მიწამ ფესვები გამოუშვას,
ჩამეზარდოს ყელში მკერდამდე.
მიწამ ფოთლები გამოუშვას,
მიწამ ნაყოფი გამოიღოს-
მწიფე მარცვლები.
მერე გეგონოს რომ მე მოვკვდი,
მერე გამართლდეს რომ მე მოვკვდი
მერე იცინო.
მერე წამიღონ მიწით სავსე,
მერე დამმარხონ შენით სავსე,-
სავსე სიცივით.

დილით ავიღე კოვზით მიწა
და შაქარივით მოვიყარე გამშრალ ენაზე.

ახლა მუნჯი ვარ.