სტუმრობა


მოგივლენ, ჰაგრე'ღა, შენ დედისძმებ,
შინაობა უთხრიდ,* სირცხვილიწა.
საწოლის გასწორა' დასხდებიან,
არც ვინ - ადექიოღ!- შეგაწუხებს.

ნუაღ ჩე'ჭიდებ ჲამ საწუთროს,
ნაჯაფა' ხელებიც გულს დი'ყარ,
თუ მეტა' ჩამობნელდ, არაუშავს,-
შენდობას შესთხოვად -შეგაწევენ.

არ-ღ დაგეშინოსავ,- დაგიბარეს,
ცხვათ ჲეგ გზებ უფრ წინ გავლიეთავ.
მიწაი - განამ რა'ს დაგამძიმებს,
ქარ გაშლის სიბუქა' საბანივით.

მოვიდნეს, -მოგდისა, -შენ წაყვანად,
მანდილსაღ დაგახურებთ- რომ არ დუ'ზრ,*
სანამ წახვთ, სანამ გზას დაგილოცვენ -
ჯერ სულს ბალახივით ამოგწვდიან.


შინაობა უთხრიდ * - შინაობის თქმა, -სტუმრად შემოპატიჟება.
რომ არ დუ'ზრ * - დაზრომა, -შეცივება.

წყარო: urakparaki.com

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი