მამაჩემი გიორგია ..

მამაჩემი გიორგია,
მისი გული გაჩერდა,
ჩემი კარი ღიაა,
ჩემი თვალი – დახურული
კარიბჭე,
ვჭამ საკუთარ სხეულში
გამალებულ ხერხემალს,
ვმალავ დისკის თიაქარს,
ქარმა უნდა იქროლოს,
ქარმა უნდა წაიღოს
ჩემი სიტყვის ქვა-ღორღი,
რომ ვერ ვუთხრა მშვიდობით
ჩემს მეორე გიორგის
კაცთა შორის უგულოს,
და ბრმას უკიდეგანოდ.
ოქრო-ვერცხლი გაწმინდე
ცეცხლო შენი მოდებით,
ოქრო-ვერცხლმა ატაროს
ჩემი ცოდვით დაცემა,
ათმა დაწვას ათთაგან
ერთადერთი უფსკრული
იყოს ჩემი სიმართლე:
თითებს შორის გაშვება
წყლის და ქვიშის
და სისხლის
გზად ნუ ამერიდები,
ანგელოზი ფასობდეს
უმანკოთა არსებით,
მე კი ხელისგულები
შემრჩეს, როგორც დიდება.