შემოგეპარე თვალის ნაპრალში ..

შემოგეპარე თვალის ნაპრალში
და მთელი ღამე შენთან ვათენე,
შენ მწვანე ხარ და მე თაფლისფერი
ჩვენი მდუმარე სიტყვებია:
– მე მინდა შენთან
და ეს არის შეუძლებელი,
ისე ვით თავის ჩამოღრჩობა
ქალაქის ყოფილ მერიასთან,
შუა ქუჩაზე,
და ჩემი თავის მოძრაობა. . .
ვით შუქნიშანი მე ვინთები,
და მე ვარ მხსნელი, სანამ მანქანის
საბურავებს რეზინის სუნი –
ჩვენ მწველი მზერა ავგდის,
გავჩერდეთ სტარტთან,
და ვიტყვი ასე: რადგან ვცხოვრეთ
სტანდარტული, ავანგარდული,
ხელმოწერილი ბლანკის ცხოვრებით,
რადგან პოსტმოდერნს დიდი ხანი
ვთვლიდით სიახლედ, რადგან ჩემსას
და რადგან შენსას
ტაბუ დაედოთ გენიტალიებს,
რადგან გვაჯობეს
ადამმა და ევამ ქმნადობით,
დასაჯა ღმერთმა. . .
ვის აპატია?
რას ფიქრობ ღმერთზე?
და რას ფიქრობენ
თამამები, გაბედულები
ან თვითონ, ღმერთი
რას ფიქრობს ნეტავ?