ეს რა უცნაური ოინი მომიწყვეს მეგობრებმა ..

ეს რა უცნაური ოინი მომიწყვეს მეგობრებმა,
მეზობლებმა,ახლობლებმა,
უბრალო ნაცნობებმა:
მისალმებაზე,მოკითხვაზე,თუნდაც ღიმილზე,
ან გაოცებით მხრებს იჩეჩავენ,
ან ერთნაირად მპასუხობს ყველა:
,,უკაცრავად,
ალბათ სხვაში შეგეშალეთო...,,
ზოგი ნაბიჯსაც არ შეანელებს,
ისე ჩამივლის,არც შემომხედავს.
მე კი მაცვია ისევ ის პალტო,
მიკეთია ისევ ის კაშნე,
თავზე მახურავს ჩემი ერთგული ვარცხნილობა,
არცერთი ჩვევა არ შემიცვლია,
და,ერთი სიტყვით,
სულ არა ვარ ძნელი საცნობი
მაგრამ ჩემს სიტყვებს არც კი უსმენენ,
მიბრუნებენ გაურკვეველ საშინელ ღიმილს,
მე კი,
მე მაინც ვერ ვიჯერებ,
რომ ყველას ასე ერთნაირად,
და ერთდროულად დავავიწყდი...
აი,ამიტომ შევარჩიე ეს ვიწრო ხიდი,
აქ ყველამ უნდა გაიაროს.
ჰოდა,მეც ვდგავარ ხიდის თავში
და ყველა გამვლელს საყვარელ ნივთებს,
ბავშვობისა თუ ბავშვობის შემდომ
შავ-თეთრსა თუ ფერად ფოტოებს
იმედიანი ხელით ვურიგებ-
არ შეიძლება,
არ შეიძლება,
არ შეიძლება
ვინმემ მაინც არ გამიხსენოს...

23.02.04.