ტრიოლეტები წვიმის ნოტებით

***
ვერ ვანაცვალე ცეცხლოვან ლექსს დედოფლის ქოში,
თუმცა მეც სულ სხვას მკარნახობდა ალღო ქალური.
ჩემთვის ლექსია უფლის მზითვი ამ სამყაროში,
ვერ ვანაცვალე ცეცლოვან ლექსს დედოფლის ქოში.
აკრეფილ დარდებს ვეფერები გაყინულ დროში,
შავი წამწამით მიმაქვს ცრემლი მუსიკალური.
ვერ ვანაცვალე ცეცხლოვან ლექსს დედოფლის ქოში,
თუმცა მეც სულ სხვას მკარნახობდა ალღო ქალური.

***
გაქრა ზაფხული, ისე თითქოს არა იყო რა,
შემომრჩა მხოლოდ ბათუმური წვიმის ნოტები.
ჩემმა სურვილმა გორგალივით შენსკენ იგორა,
გაქრა ზაფხული, ისე, თითქოს არა იყო რა.
ეს ღამეც რილკეს ელეგიამ გადაიყოლა,
ვდგავარ სარკმელთან მწყურვალი და შენ გელოდები.
გაქრა ზაფხული, ისე თითქოს არა იყო რა,
შემომრჩა მხოლოდ ბათუმური წვიმის ნოტები.

***
შენს მოლოდინში უსაშველოდ ვარ სულწასული,
ნუ იგვიანებ, ჩქარა კარზე მომიკაკუნე.
არტახებივით მახვევია ირგვლივ წარსული,
შენს მოლოდინში უსაშველოდ ვარ სულწასული.
მთელი ცხოვრება მარტოობის ვიყავ ასული,
მხოლოდ შენა ხარ სანატრელი, ცა რომ მარგუნე
შენს მოლოდინში უსაშველოდ ვარ სულწასული,
ნუ იგვიანებ, ჩქარა კარზე მომიკაკუნე.

***
და მე მეგონა, ყველაფერი იყო მარადი,
როგორც რჩეულის მოლოდინში ქალის იმედი.
საკუთარ თავსაც მეოცნებე ფერებს ვპარავდი...
და მე მეგონა ყველაფერი იყო მარადი.
ადამისათვის წასაკითხი მეც ვარ ბარათი,
ნატიფი გულის სიმსუბუქით და სიმძიმეთი...
და მე მეგონა, ყველაფერი იყო მარადი,
როგორც რჩეულის მოლოდინში ქალის იმედი.

***
გუშინ, ძვირფასო, ინტერნეტში ვიპოვე რილკე
და მე მიხვდი, რომ სხვანაირი არის სამყარო.
მიტოვებული იმედები შემოვირიგე,
გუშინ, ძვირფასო, ინტერნეტში ვიპოვე რილკე.
აღფთოვანება კაბასავით ტანზე მოვირგე,
მინდა ჩიტივით მოგაფრინდე და მოგახარო,
გუშინ, ძვირფასო, ინტერნეტში ვიპოვე რილკე
და მე მიხვდი, რომ სხვანაირი არის სამყარო.

***
იყო რილკე და პასტერნაკი, იყო მარინა,
სამი სხვადასხვა ფერის სევდა და თან ერთფერი.
ნეტა როგორმე მათი ცრემლი მომაპარინა,
იყო რილკე და პასტერნაკი, იყო მარინა.
სამებამ ფიქრი აფარფატა, ანარნარინა,
მშვენიერებით სამჯერ შედგა ჟამი ბებერი.
იყო რილკე და პასტერნაკი, იყო მარინა,
სამი სხვადასხვა ფერის სევდა და თან ერთფერი.

***
აწვიმდა ბათუმს, მიგალობდა წვიმათა დასი,
სევდიან ნოტებს ვუსმენდი და მეც ამეტირა.
მოლოდინია მარტოსულის მაინც მოყვასი,
აწვიმდა ბათუმს, მიგალობდა წვიმათა დასი,
გადავიკითხე \\\"ბედი პავლე ინგოროყვასი\\\",
დიდსულოვნება ადამიანს უნდა მეტი რა.
აწვიმდა ბათუმს, მიგალობდა წვიმათა დასი,
სევდიან ნოტებს ვუსმენდი და მეც ამეტირა.

***
ეს ტრიოლეტი კოპლებიანს ჩემსას ჰგავს კაბას,
რომლის საკინძეს მხოლოდ შენი შეეხო ხელი.
რვავე სტრიქონი ჩვენი ტრფობის ინახავს ამბავს,
ეს ტრიოლეტი კოპლებიანს ჩემსას ჰგავს კაბას.
სახელი სანდო გულისპირზე ამომილამბავს,
როგორც იმედი პირველი და უკანასკნელი.
ეს ტრიოლეტი კოპლებიანს ჩემსას ჰგავს კაბას,
რომლის საკინძეს მხოლოდ შენი შეეხო ხელი.

***
პოეზიისთვის ეს ცივი დრო, ვატყობ, მწყრალია,
ატომურ ზამთარს ნაზი გრძნობა არ ენაღვლება.
თხემით ტერფამდე შეცნობილი ევა-ქალია,
პოეზიისთვის ეს ცივი დრო, ვატყობ მწყრალია.
კაცობრიობამ გულგრილობის აბი დალია,
არყოფნის იჭვი დაალაგა ჟამმა დახლებად.
პოეზიისთვის ეს ცივი დრო, ვატყობ, მწყრალია,
ატომურ ზამთარს ნაზი გრძნობა არ ენაღვლება.

***
თვალთმაქცობასთან გულწრფელობამ წააგო ომი,
უმადურისთვის სასაცილო იყო ორთავე.
ხელებს იბანდა გულწრფელობა პროფილში მდგომი,
თვალთმაქცობასთან გულწრფელობამ წააგო ომი.
ყველა სიმართლეს საკუთარი დააქვს საზომი,
სიცხადით ცხარე ცხოვრებაა ყოვლის მოთავე.
თვალთმაქცობასთან გულწრფელობამ წააგო ომი,
უმადურისთვის სასაცილო იყო ორთავე.