ზაფხული გადაიქცა კოღოდ ..

                           გ. დ. ხოშტარიას

ზაფხული გადაიქცა კოღოდ.
ბალახზე მიყრილია ხრეში.
წარსული ხელმწიფეა, ოღონდ
გვირგვინით ჩამოშვებულ ხელში.

სანამდე გიხაროდა, ტვირთი
ჩუმ-ჩუმად დაგიმძიმდა. ზარმაც
გარემოს აცოცხლებდი ვიდრე,
მეორემ დაიგრგვინა ზარმაც.

ასეა, ჯეელობის დამლევს
ბოლოჯერ გინათდება პირი.
ცრემლები უბრუნდება თვალებს.
დგახარ და შებრუნებით ტირი.

და, როგორც საუცხოო ქიშმიშს,
ტვინს ღეჭავს საკუთარი აზრი.
ხმაურის ხარვეზიდან ისმის
სიბერის ანტიკური ჯაზი.