მძევალს, რომელსაც თავი მოაჭრეს

მძევალო,
რომელსაც თავი მოაჭრეს,
მაპატიე,
თუკი იმ დროს,
თავს რომ გაჭრიდნენ,
ამის არმცოდნე,
წყლით ვიგრილებდი სახეს და კისერს.
მაპატიე, რომ ვერ გიშველე,
რომ ჩემებურად მეც ვეკუთვნი
იმ სინამდვილეს,
რომელმაც ასე გაგიმეტა...
ტრიალებს მიწა,
და, შესაძლოა,
ამწუთს ცის იმ ნაწილს ავყურებ,
რომლის ქვეშაც
ახლად მოჭრილი შენი თავი იდო მიწაზე.
და მაპატიე,
რომ კბილიც კი არ მტკივა ახლა.
მაგრამ, თუკი მთელი ჩემი პოეზიიდან
თუნდაც ერთი წვეთი ეკლესია გამოიწურება,
ის ეკლესია წმინდანად გრაცხს
და სჯერა - როცა გაისვრიან ატომურ ბომბებს,
ცა მათ ერთ-ერთ გამაუვნებლად
შენ გამოგგზავნის.