...ნა ფორტეპიანოზედ მომღერალი

ხმა საკრავისა,
ნელ ნარნარისა,
    სულს განახარებს;
და მშვენიერის
ენა ამიშლის
    გულისა ჭირებს!

ვჭვრეტდი ლამაზსა,
სევდითა ნაზსა,
    და შევეტრფოდი;
ყოველთ გრძნობათა,
ყოვლთ გონებათა
    მას მივაპყრობდი.

ღაწვნი ნაცრემლნი,
ტრფიალთ დამწველნი,
    უფროს შვენოდენ;
თმანი ნაშალნი,
მკერდზედ დაყრილნი,
    ემუქმკებოდენ.

ჟუჟუნა თვალნი,
გულთა მომკვლელნი,
    მოცინარობენ;
პაწაწა ტუჩნი,
ვარდებრ ნაფურცლნი,
    ლხენას მოჰბერვენ.