თოლიას ..

თეატრი, ორის ლოჟა, იქცა არმურად სეტყვის,
თუმც ოვაცია ლამის, ისმის ათასგზის სადღაც,
თოვლივით ოდნავ ლანდურ, ითმენ ათასგვარ სიტყვებს,
თითებს, ორთქლივით ლოცვის, ისლი აქცევდა სახტად.
თორემ ოდესღაც ლაღი, იქნებით ალბათ სინიორ,
თქვენთვის ომია ლოცვა, იპოვნით ათას სულელს
თვალებში, ოღონდ ლექსი იმის აყვება სინქრონს,
თუ ოცნებების ლანდებს, იქით აუხდენ სურვილს.