ყვავილთა სული

ბინდდება. ველურ ყვავილებს  მინდვრის
სული ამოსდით ჩამავალ მზისკენ,
ყვავილთა სული ვარსკვლავეთს მკვიდრობს,
ყვავილთა სული იქიდან გვიმზერს.

ბინდდება. ხსოვნაც ცა არი, ჰპოვე
ამ ცის მნათობთა ამოალება,
თვალები ცაზე ვარსკვლავებს ძოვენ,
რომ ჩვენს შინაგან იქცნენ თვალებად.

ბინდდება. ფიქრის საზღვართან მიხვალ,
სად სივრცე დროდ და დრო იქცა სივრცედ,
სივრცის იქით კი ვარსკვლავებს მიღმა
იგრძენი ვიღაც და იქაც გიგრძნეს.